zaterdag 31 augustus 2013

Homilie voor de huwelijksviering van Julie Van Rompaey en Erwin Monstrey

Op zaterdag 31 augustus 2013 was het de eerste maal dat ik een huwelijk mocht inzegenen. In de parochiekerk O.-L.-Vrouw Onbevlekt Ontvangen te Maria-Ter-Heide (Brasschaat) hield ik toen volgende homilie:

Lezingen:
Fil. 4,4-9
Joh. 15,12-17

Bij het idee dat een priester een huwelijk inzegent, worden vaak de wenkbrauwen gefronst. Dat een diaken een huwelijk inzegent: daar kan men nog inkomen. Een diaken mag volgens de regels van de kerk gehuwd zijn, maar een priester die celibatair leeft? Wat weet die over de echtelijke liefde?

Welnu, toen ik zeker wist dat ik priester wilde worden, had ik dezelfde vlinders in mijn buik als die jullie, beste Julie en Erwin, voelden toen jullie meer en meer tot elkaar werden aangetrokken. Deze gevoelens verdiepten zich ook bij jullie tot iets heel fundamenteels waarvan jullie vandaag de bevestiging en bekroning vieren, maar waarvan we de verdere draagwijdte nog niet kennen, laat staan er ons iets bij kunnen voorstellen. Het belangrijkste deel van jullie verhaal moet nog geschreven worden.

Maar het meest wonderlijke in dit hele gebeuren blijft toch wel de vraag welke kracht het is die mensen ertoe brengt steeds opnieuw het goede te kiezen, en ook voor elkaar doet kiezen. Het is een vraag die betrekking heeft op het wonder van de huwelijksliefde, maar die ook van toepassing is op de weg die een religieus of priester volgt in zijn roeping.

Het antwoord op deze vraag vinden we verwoord in het Evangelie dat jullie voor vandaag kozen, beste Julie en Erwin. En, toeval of niet, laat het nu net dit Evangelie zijn dat ook op mijn diakenwijding, de laatste en beslissende stap voor mijn wijding tot priester, werd gelezen. In dat Evangelie zegt Jezus tot zijn leerlingen: “Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt zoals Ik u heb liefgehad.” Waarmee Jezus ons wil duidelijk maken: enkel die menselijke liefde is oprecht en waarachtig, die haar bron uitsluitend in God zelf, oorsprong van alle liefde, vindt. Dit hebben jullie, Julie en Erwin, op jullie gezamenlijke weg heel sterk ervaren, wat de reden is waarom jullie je huwelijksverbintenis vandaag ook voor God willen brengen en door Hem laten bezegelen.

De liefde die Jezus hier bedoelt, is de liefde die Hij zelf heeft voorgeleefd, zeer radicaal, met als uiterste consequentie de dood op het Kruis: “Geen groter liefde kan iemand hebben dan deze, dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden.”

Beste Julie en Erwin, jullie hebben beiden farmacie gestudeerd en zijn ondertussen ook actief in apothekerszaken. Jullie vormen een onmisbare schakel om mensen trachten weer gezond te maken die onder lichamelijk en psychisch lijden gebukt gaan. In de jaren negentig heb ik een tijdlang in Duitsland gewoond. En ik herinner me hoe ik op zekere dag naar de dokter moest. Ik denk dat ik een griep te pakken had gekregen. En ik vertelde aan de dokter wat ik tot dan toe aan medicatie reeds had ingenomen om me wat beter te voelen. Ik noemde de naam van een geneesmiddel dat ik uit België had meegenomen – het moet Sedergine of iets dergelijks geweest zijn. Als Duitser had de arts natuurlijk nog nooit van de naam Sedergine gehoord en hij vroeg me waar dat medicament dan wel goed voor was. En ik antwoordde hem, een beetje onbezonnen: “Dat is iets da voor alles goed is.” Waarop de dokter: “Wat? Hebt u het medicament gevonden dat voor alles goed is? Ongelofelijk! Zeg me waar ik het kan kopen!”

Het middel dat voor alles goed is, bestaat in de geneeskunde uiteraard niet. Maar erbuiten bestaat het wel. Het – of liever Hij – heet: Jezus Christus. Want Jezus geneest ons, mensen, wel degelijk. Hij biedt ons kracht, telkens wanneer wij samenkomen rond zijn Woord en uitgenodigd worden rond zijn Tafel. Hij biedt ons kracht wanneer Hij in het Evangelie tot ons spreekt en wanneer Hij onder ons aanwezig komt in de sacramenten. Bijvoorbeeld in het sacrament van de Eucharistie, maar ook in dat van het huwelijk, dat jullie, beste Julie en Erwin, elkaar zo meteen zullen toedienen.

En Jezus zal met jullie steeds mee op weg gaan, gedurende jullie gehele verdere leven, ook al zal je dit niet altijd even duidelijk zien. Hij zal jullie als een goede vriend steeds terzijde staan, op de vreugdevolle momenten, maar vooral ook op de moeilijkste. Dit is een belofte die Hij aan jullie doet. Daar mogen jullie op vertrouwen. Met die belofte maakt Hij vandaag reeds een begin, wanneer Hij jullie liefde voor elkaar met zijn liefde zal bezegelen.

Moge de Heer als die beste vriend die jullie steeds terzijde wil staan in jullie verdere leven als gehuwden ook steeds een plaats krijgen. Niet een plaats als wandversiering naast zovele andere mooie prenten. Neen, Christus wil niet minder dan de hoeksteen zijn, of sterker nog, het fundament van jullie leven. Aan jullie om op dit aanbod in te gaan. En aan jullie om te getuigen dat Christus jullie leven als gehuwden ook werkelijk draagt.

Op welke wijze kan dit beter geschieden dan wat Paulus in de eerste lezing beschrijft? Hij heeft het over de vreugde, hij schrijft: “Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen.” En hij roept ons op om aandacht te schenken aan alles wat waar, edel, rechtvaardig, zuiver, liefelijk, eervol, deugdzaam is. Wanneer jullie je, in de liefde voor elkaar, gedragen weten door Gods liefde, kan er niets anders dan vreugde en vrede zijn in jullie leven, zoals ook Paulus schrijft.

Beste Julie en Erwin: die vreugde en vrede wens ik jullie toe in jullie verdere leven. “Moge de vrede van God uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten