maandag 30 september 2013

Homilie bij het huwelijk van Nathalie Hannaert en Geert Vinck

gehouden in de parochiekerk Heilige Familie te Brasschaat op zaterdag 28 september 2013

Lezingen:
Gen 2,18-24
1Kor 12,31-13,8a
Mc 10,6-9

Voor je huwelijksmis kozen jullie, beste Nathalie en Geert, voor drie mooie teksten uit die grote verzameling boeken die de Bijbel rijk is. Drie mooie teksten die gaan over de huwelijksliefde zoals ze wordt begrepen binnen onze joods-christelijke traditie. De teksten bieden inderdaad een bloemlezing van wat de Bijbel ons wil vertellen over de huwelijksliefde en over dé liefde in de diepste betekenis van het woord.

De eerste lezing is uit het Oude Testament: het gedeelte dat min of meer overeenkomt met de joodse Bijbel. De twee andere komen uit het Nieuwe Testament. Bij één tekst gaat het om een brief, namelijk één van Paulus. De lezing die we als laatste gehoord hebben is die uit het Evangelie volgens Marcus. Een tekst uit het eerste verbond dus, een brief en een stuk blijde boodschap, want dat is ook wat ‘Evangelie’ letterlijk betekent.

En wat ook opvalt: de eerste lezing en de Evangelielezing hebben inhoudelijk iets met elkaar gemeen. De tweede lezing lijkt tussen de twee anderen te zijn ingeschoven en staat zo in het centrum. Niet enkel letterlijk in het centrum. Ze vormt ook inhoudelijk de kern, omdat ze aan de andere twee hun diepere betekenis verleent.

Evangelie en eerste lezing gebruiken hetzelfde beeld voor het huwelijk: man en vrouw worden volkomen één, man en vrouw zullen één vlees worden, zo lezen we in het Evangelie. De ene tekst is een duidelijke verwijzing naar de andere. Het beeld van man en vrouw die volkomen één worden benadrukt het onvoorwaardelijke karakter van de huwelijksliefde. Wie volkomen één is met de ander, treedt de ander niet tegemoet met voorwaarden en beperkingen, met een zeker voorbehoud. Waar twee één zijn geworden is er geen sprake van een tijdelijk contract of houdbaarheidsdatum. “Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.”

Tijdelijkheid en voorwaardelijkheid: daar willen jullie, beste Nathalie en Geert, niet voor gaan. En dat is een keuze die bewondering afdwingt, zeker in een tijd als de onze, die het blijkbaar meer moet hebben van kortstondige engagementen en waarin mensen elkaar tegemoet treden met strenge voorwaarden, waaraan voornamelijk de ander moet voldoen. Een duidelijk teken van deze ontwikkeling is het feit dat er in ons land in de eerste helft van dit jaar meer samenlevingscontracten dan huwelijken werden gesloten. Zichzelf wegschenken en daardoor voor een stuk de controle over zichzelf verliezen: het is blijkbaar niet besteed aan heel wat mensen in onze tijd.

Man en vrouw die volkomen één worden, die één vlees worden. Om bij het beeld van het vlees te blijven: Het huwelijk betekent echter geen eenheidsworst. Zoals een lichaam één is, maar uit verschillende ledematen bestaat, met elk hun specifieke functie, zo moeten de twee partners binnen een huwelijk de ruimte krijgen om hun eigenheid te bewaren, hun specifieke talenten en sterkten uit te spelen, ten bate van de eenheid. Eenheid in verscheidenheid. Anders werkt het huwelijk verstikkend.

Beste Nathalie en Geert, jullie hebben niet enkel jullie ja-woord uitgesproken voor de ambtenaar van de burgerlijke stand. Jullie brengen je huwelijksverbintenis vandaag ook voor God, om ze door Hem te laten bezegelen. Dat doen jullie vanuit je geloof dat God de bron is van alle liefde en dat Hij jullie liefde verdiept en tot voltooiing brengt. Daar mogen jullie op vertrouwen. Onze God is immers een trouwe God. Een God die steeds met jullie mee zal gaan, gedurende jullie gehele verdere leven, ook al zal je dit niet altijd even duidelijk merken. Er zullen wellicht momenten van Godsverduistering zijn, maar op de keper beschouwd, laat Hij jullie nooit in de steek.

Zijn liefde wordt immers gekenmerkt door wat Paulus in zijn brief aan de Korintiërs beschrijft: Ze is lankmoedig en goedertieren, ze is niet afgunstig, zij praalt niet, ze geeft niet om de schone schijn en zoekt zichzelf niet. Zij laat zich niet kwaad maken en rekent het kwade niet aan. Alles verdraagt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles duldt zij. Dit is de volmaakte liefde, Gods liefde.

Moge zij jullie huwelijksliefde bezielen, wel wetende dat streven naar volmaaktheid goed is, maar tegelijkertijd een ideaal is en blijft dat we als mens, met onze beperkingen, nooit ten volle kunnen waarmaken. Het niet volledig waarmaken van dit ideaal mag daarom ook niet tot moedeloosheid of scrupules leiden, maar moet ons helpen beseffen dat wij maar mensen zijn, met onze schaduwkanten en ons tekortschieten en dat wij de ander en God voor onze onvolmaaktheden steeds om vergeving mogen en durven vragen. Gods liefde verheugt zich niet over onrecht, maar vindt haar vreugde in de waarheid. Beste Nathalie en Geert, ik wens jullie van harte een mooie toekomst toe, samen in liefde, waarheid en daardoor ook vreugde.