Maar elke ontwikkeling heeft een schaduwzijde. De technologische vooruitgang mag dan heel wat problemen hebben opgelost. Hierdoor zijn er ook nieuwe ontstaan – denken we maar aan de roofbouw op natuur en milieu of de conflicten over grondstoffen. Bovendien heeft de vooruitgang in wetenschap en techniek de mens in de illusie gesterkt dat alles maakbaar en oplosbaar is. Hij heeft God noch gebod nodig.
Het is een ontwikkeling met een eigen dynamiek, waarbij barrières neergehaald en grenzen steeds verder verlegd worden. De hang naar steeds meer, steeds hoger en verder kan soms absurde vormen aannemen. Dat bewijst de recente recordpoging van de Oostenrijker Baumgartner: een parachutesprong vanaf 39 kilometer hoogte, met een val sneller dan het geluid. We doen de dingen goed, maar laten we ons handelen wel altijd bepalen door wat werkelijk goed voor ons is? Laten we ons, buiten onze eigen wil om, ook bepalen door wat God van ons wil?
De blinde bedelaar Bartimeüs uit het Evangelie van vandaag is een voorbeeld van een Godzoeker, van iemand die, ook al is hij blind, erin slaagt met Gods ogen te kijken, te zien wat God van hem verlangt. Als blinde ziet hij beter dan de menigte die bij Jezus is.
Bartimeüs zit langs de weg en hij krijgt te horen dat het Jezus is die voorbijtrekt. ‘Jezus de Nazarener’ staat in de tekst bij Marcus: de naam voor de mens uit Nazareth. Maar in plaats van met ‘Jezus uit Nazareth’ roept Bartimëus hem toe met de kracht van een geloofsbelijdenis: “Jezus, Zoon van David”. “Zoon van David”: de lang verwachte Messias. De lijdende Dienaar, die – zoals Jezus in het Marcusevangelie aan zijn leerlingen heeft willen duidelijk maken – veel te lijden zal hebben, die, na ter dood te worden gebracht, zou verrijzen.
De leerlingen reageren met verbijstering op wat Jezus zegt. Bartimeüs antwoordt met geloof. En het is dit geloof dat hem redt: Bartimeüs kan weer zien. Hij vertrouwt zich toe aan Jezus Christus. Hij zoekt naar wat God van hem wil. De rest wordt hem erbij gegeven.
Wat een contrast met de rijke jongeling van twee zondagen geleden! Deze wilde gered worden, maar was niet bedacht op wat God van hem verlangt. Door strikte navolging van de Wet meende hij zichzelf te kunnen redden.
En wij zelf? Durven wij ons, zoals Bartimeüs, wel toe te vertrouwen aan wat God van ons wil? Of willen wij, zoals de rijke jongeling, niet te vaak de regie in eigen handen houden?
En: hoe herkénnen wij wat God van ons wil? Wanneer we het Evangelie van vandaag grondig lezen, zien we wat we moeten doen om Gods wil te herkennen en er naar te leven.
Het betekent op de eerste plaats, zoals Bartimeüs doet, belijden dat Jezus de Messias is, de Zoon van God, en Hem als dusdanig aanroepen. Het is onszelf voor Hem openstellen en ons laten raken door zijn woord.
Ten tweede betekent Gods wil herkennen onze mantel met ballast afwerpen. Ook Bartimeüs werpt zijn mantel af. Onze honger naar macht, onze hang naar succes en geld maakt ons blind voor wat God echt van ons wil.
Tenslotte, misschien wel de moeilijkste opgave, is met Jezus mee op weg gaan, samen met Jezus op weg naar Jeruzalem, zijn dood, maar ook zijn Verrijzenis tegemoet. “Wie mijn volgeling wil zijn, moet Mij volgen door zichzelf te verloochenen en zijn kruis op te nemen” horen we Jezus in het Marcusevangelie zeggen. Jezus volgen betekent niet de eerste willen zijn, maar wel dienaar.
Gods wil doen is Jezus Christus volgen, is datgene afwerpen wat onze ogen vertroebelt en is je eigen kruis opnemen. Pas dan kunnen we erin slagen, niet enkel de dingen goed te doen, maar ook de goede dingen te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten