"Wie de waarheid zoekt, zoekt God..."

Op 13 mei jl. ontving ik in de kapel van Bovendonk – het seminarie waar ik mijn opleiding tot priester heb gevolgd – de diakenwijding. Celebrant en bedienaar van de wijding was mgr. Liesen, de nieuwe bisschop van Breda. Ook al ben ik kandidaat priester voor het bisdom Antwerpen: op Bovendonk, als seminarie van het bisdom Breda, is het gebruikelijk dat de priesterkandidaten door de bisschop van Breda tot diaken worden gewijd. Deze bijzondere gebeurtenis betekende voor mij de bekroning van zes jaar studeren en tevens de laatste stap naar mijn priesterwijding later dit jaar. (Foto's: J. Wouters)

Het werd een feestelijk gebeuren, met een plechtige Eucharistieviering en dit onder de medewerking van mijn medestudenten, het zij als acoliet, als lid van het koor, of als man van het ontvangstcomité. Onder de aanwezigen bevonden zich ook een groep jongeren uit het bisdom Breda die zich voorbereidt op de reis naar de Wereldjongerendagen (2013) en mgr. H. Ernst, emeritus-bisschop van Breda en stichter van de opleiding. Van de jongeren zelf, en op basis van wat tijdens hun maandelijks geloofsgesprek werd ingebracht, kreeg ik te horen dat zij de diakenwijding als erg indrukwekkend hebben ervaren.

In aansluiting op de Evangelielezing van die zondag (Joh 15,9-17) werd de viering onder het volgende ‘credo’ geplaatst: “Niet gij hebt Mij uitgekozen maar Ik u, en Ik heb u de taak gegeven op tocht te gaan en vruchten voort te brengen die blijvend mogen zijn.”

Het ambt van diaken

De Kerk vraagt, dat iemand die priester wil worden eerst diaken wordt. In dit verband spreekt men van het ‘transeunte’ diaconaat, dat letterlijk ‘voorbijgaand’ betekent (in tegenstelling tot het permanente diaconaat), dit om aan te duiden dat het de bedoeling is dat de kandidaat uiteindelijk tot priester wordt gewijd.

Van de diaken wordt verwacht dat hij het Evangelie verkondigt, oog heeft voor de nood van mensen en zich voor hen inzet. Hij volgt daarin Jezus, die de Geest ontvangen heeft om aan armen uitzicht te geven, bevrijding te brengen en recht te doen. De karakteristiek van de diaken moet aanwezig blijven in de priester: vandaar dat de diakenwijding aan de priesterwijding voorafgaat.

De diaken kan dopen, hij kan assistent zijn bij de sluiting van een kerkelijk huwelijk en in de viering is hij aangewezen voor de verkondiging van het Evangelie en de voorbede.

Het ritueel van de wijding

Na de Evangelielezing vindt de keuze van de wijdeling plaats: de kandidaat wordt opgeroepen naar voren te komen, waarna er namens de kerkgemeenschap een getuigenis over hem wordt afgelegd. Rector Norbert Schnell sprak over de karmelietes Edith Stein als één van mijn inspiratiebronnen en met name haar uitspraak: “Wie de waarheid zoekt, zoekt God.”

Bisschop Liesen knoopte in zijn homilie aan bij de lezingen van de zondag waar de Romeinse honderdman Cornelius onderdak verleende aan Petrus en hem met een voetval eert (Handelingen 10). Hij deed dit omdat hij in Petrus de liefde van God onderkende. Volgens de bisschop legt ook de kandidaat voor het transeunte diaconaat en uiteindelijk het priesterschap zijn leven neer voor Petrus, de apostel die zijn leven als getuige gaf. De bisschop wenste mij toe dat de mensen, net als in Petrus, de genade van God in mij zouden erkennen: “je mag ook net als Petrus groeien in Gods liefde en in die ervaring bevestigd worden, waardoor je in staat zult zijn Gods genade door te geven en te herkennen waar je ze ontmoet. God geve je dat je met de hulp en het gebed van je ouders, familie, vrienden zo’n Petrus mag zijn in de kerk van onze tijd.”

Na de homilie volgt de belofte van de wijdeling: ondervraagd door de bisschop verklaart hij, dat hij tot diaken gewijd wil worden en diaconale taken op zich wil nemen. Ook belooft hij gehoorzaam te zullen zijn aan zijn bisschop, en ongehuwd te willen blijven als teken van zijn toewijding aan Jezus Christus (celibaat).

Tijdens de litanie van alle heiligen ligt de kandidaat plat ter aarde: dit is een heel oude gebedshouding; het is een uiting van ontzag en eerbied voor God en een volledige overgave aan Hem.

Het eigenlijke moment van de wijding is de handoplegging in stilte door de bisschop

gevolgd door het wijdingsgebed. Hierin wordt God geprezen en worden de gaven van zijn Geest gevraagd om het diaconale dienstwerk te kunnen verrichten.

Dan wordt de diaken bekleed met de liturgische kleding die bij zijn ambt hoort: de stola die schuin over de borst wordt gedragen, en de dalmatiek.

Hij krijgt het Evangelieboek overhandigd met het oog op de verkondigingstaak.

De vredeskus besluit het wijdingsritueel (het is een antwoord van de bisschop op de belofte van trouw van de wijdeling)

en een begroeting door de aanwezige diakens.

Tijdens het vervolg van de viering mijn eerste diaconale assistentie.

Aansluitend gezellig samenzijn bij een drankje

en gelukwensen in ontvangst nemen

Klik voor het volledige fotoalbum.