Filips Defoort in het weekblad "Tertio"

Onlangs verscheen in het christelijk opinieblad Tertio een zeer interessante bijdrage van de hand van de jonge filosoof Filips Defoort, met als titel: Het grote moment van de oude kwezels. Hier volgen een aantal citaten uit het artikel:

"Het lijkt wel of bepaalde media de kerk definitief van de kaart willen vegen en niet zullen ophouden alvorens de massahysterie over de seksuele misbruikschandalen in de kerk die van het Dutrouxtijdperk evenaart, zo niet overtroffen heeft. We hebben bij de berichtgeving over kindermisbruik in de kerk door de 'onafhankelijke' media dus ook het logische vervolg mogen vernemen op de aanhoudende sensatie en de intentieprocessen tegen de kerk als instelling zowel als tegen de actuele geestelijken en gelovigen, die van de kerk een inherent dynamisch instituut maken: 'gelovigen' zouden zich en masse laten ontdopen. Daarbij wordt niet gepreciseerd dat het wellicht gaat over niet-gelovigen of vaak ook over lichtgelovigen die menen dat de inkomsten van de 'geldzuchtige en machtsbeluste kerk' van hun al dan niet gedoopt zijn, zouden afhangen en die nooit de theologische en universeel menserende betekenis van gedoopt zijn hebben begrepen."

"Het is merkwaardig dat nu ouder geworden voorvechters van de vrije liefde die de seksuele repressie van de kerk altijd stellig afwezen, en een 'kritische' jongere generatie die hen graag napraat, het zozeer hebben begrepen op een aantal enthousiaste broeders en priesters die deze in de zestiger jaren florerende principes in praktijk brachten. Blijkbaar heeft de confrontatie met de vunzige realiteit van de in praktijk gebrachte progressieve principes tot gevolg dat de nieuwlichters van toen, de seksuele scherprechters van vandaag zijn geworden, met als enige constante lijn in hun denken dat het weer eens de kerk is die de oorzaak is van alle kwaad."

"Wanneer we nochtans bedenken dat zelfs naar aanleiding van de toevloed aan nieuwe schandalen na de bekentenissen van Roger Vangheluwe het aantal bekendmakingen iets meer dan 500 is over een tijdspanne van 30 jaar en wanneer we de experts mogen geloven dat pedofielen meestal reeksen slachtoffers maken, dan is nuchterheid geboden. In verhouding tot de tienduizenden geestelijken en miljoenen leerlingen die de katholieke onderwijsinstellingen bevolkten om nog maar te zwijgen van de vele catechisten, misdienaars en deelnemers aan jongerenkampen moet het huidige beeld dat katholieke instellingen een soort van jongerenbordeel waren, sterk worden genuanceerd. Daarbij wordt ook zorgvuldig heen gegleden over het feit dat het meest in het oog springende geval, dat van de onwaardige Vangheluwe, zich niet in de pastorale, maar in een familiale sfeer heeft afgespeeld."

"Het blijft appelen met citroenen vergelijken, maar je kunt stellen dat het losbandige leven zoals Dimitri Verhulst het gaarne in zijn boeken afschildert dus dichter bij het geval-Vangheluwe staat dan de 'geheime macht' van het Vaticaan. Dat laatste wordt vanuit een paranoïde atheïstische reflex gebaseerd op een totaal onbegrip van de structuur en bedoeling van het instituut kerk dan weer graag afgeschilderd als een mysterieuze instelling vol snode bedoelingen en sinistere plannen, als een op macht en geld belust instituut dat een statische mentaliteit heeft, waarvan zowel seksuele repressie als seksuele perversie op wonderbaarlijk dialectische wijze tot de kernactiviteit behoort en dat uiteindelijk zoveel mogelijk leed in de wereld wil verspreiden. Dat alles natuurlijk gefaciliteerd door de intellectuele en morele ontoereikendheid van haar leden die tegelijkertijd naïef en intentioneel huichelachtig zijn."

"Het ogenblik voor de katholieke gemeenschap is gekomen om met vertrouwen de volgende evangelisch geïnspireerde woorden in acht te nemen: Dit is Mijn kerk die op een rots is gebouwd en noch de machten van de duisternis ook niet die van binnenin de kerk noch de poorten van de hel zullen haar overweldigen tot het einde der tijden."

(bron: Tertio van 22-09-2010 - de volledige bijdrage kan u ook hier nalezen)