Lezingen:
Gen 2,18-24
1Kor 12,31-13,8a
Mc 10,6-9
Voor je huwelijksmis kozen jullie, beste Nathalie en Geert, voor drie mooie teksten uit die grote verzameling boeken die de Bijbel rijk is. Drie mooie teksten die gaan over de huwelijksliefde zoals ze wordt begrepen binnen onze joods-christelijke traditie. De teksten bieden inderdaad een bloemlezing van wat de Bijbel ons wil vertellen over de huwelijksliefde en over dé liefde in de diepste betekenis van het woord.
De
eerste lezing is uit het Oude Testament: het gedeelte dat min of meer
overeenkomt met de joodse Bijbel. De twee
andere komen uit het Nieuwe Testament. Bij één
tekst gaat het om een brief, namelijk één van Paulus. De
lezing die we als laatste gehoord hebben is die uit het Evangelie volgens
Marcus. Een
tekst uit het eerste verbond dus, een brief en een stuk blijde boodschap, want
dat is ook wat ‘Evangelie’ letterlijk betekent.
En wat
ook opvalt: de eerste lezing en de Evangelielezing hebben inhoudelijk iets met
elkaar gemeen. De
tweede lezing lijkt tussen de twee anderen te zijn ingeschoven en staat zo in
het centrum. Niet
enkel letterlijk in het centrum. Ze vormt
ook inhoudelijk de kern, omdat ze aan de andere twee hun diepere betekenis verleent.
Evangelie
en eerste lezing gebruiken hetzelfde beeld voor het huwelijk: man en vrouw
worden volkomen één, man en vrouw zullen één vlees worden, zo lezen we in het
Evangelie. De ene tekst
is een duidelijke verwijzing naar de andere. Het
beeld van man en vrouw die volkomen één worden benadrukt het onvoorwaardelijke karakter
van de huwelijksliefde. Wie
volkomen één is met de ander, treedt de ander niet tegemoet met voorwaarden en
beperkingen, met een zeker voorbehoud. Waar
twee één zijn geworden is er geen sprake van een tijdelijk contract of
houdbaarheidsdatum. “Wat God heeft verbonden, mag een mens niet
scheiden.”
Tijdelijkheid
en voorwaardelijkheid: daar willen jullie, beste Nathalie en Geert, niet voor
gaan. En dat
is een keuze die bewondering afdwingt, zeker in een tijd als de onze, die het
blijkbaar meer moet hebben van kortstondige engagementen en waarin mensen
elkaar tegemoet treden met strenge voorwaarden, waaraan voornamelijk de ander
moet voldoen. Een
duidelijk teken van deze ontwikkeling is het feit dat er in ons land in de
eerste helft van dit jaar meer samenlevingscontracten dan huwelijken werden
gesloten. Zichzelf
wegschenken en daardoor voor een stuk de controle over zichzelf verliezen: het
is blijkbaar niet besteed aan heel wat mensen in onze tijd.
Man en
vrouw die volkomen één worden, die één vlees worden. Om bij
het beeld van het vlees te blijven: Het huwelijk betekent echter geen
eenheidsworst. Zoals
een lichaam één is, maar uit verschillende ledematen bestaat, met elk hun
specifieke functie, zo moeten de twee partners binnen een huwelijk de ruimte
krijgen om hun eigenheid te bewaren, hun specifieke talenten en sterkten uit te
spelen, ten bate van de eenheid. Eenheid
in verscheidenheid. Anders
werkt het huwelijk verstikkend.
Beste
Nathalie en Geert, jullie hebben niet enkel jullie ja-woord uitgesproken voor
de ambtenaar van de burgerlijke stand. Jullie
brengen je huwelijksverbintenis vandaag ook voor God, om ze door Hem te laten
bezegelen. Dat doen
jullie vanuit je geloof dat God de bron is van alle liefde en dat Hij jullie
liefde verdiept en tot voltooiing brengt. Daar
mogen jullie op vertrouwen. Onze God
is immers een trouwe God. Een God
die steeds met jullie mee zal gaan, gedurende jullie gehele verdere leven, ook
al zal je dit niet altijd even duidelijk merken. Er
zullen wellicht momenten van Godsverduistering zijn, maar op de keper
beschouwd, laat Hij jullie nooit in de steek.
Zijn
liefde wordt immers gekenmerkt door wat Paulus in zijn brief aan de Korintiërs
beschrijft: Ze is
lankmoedig en goedertieren, ze is niet afgunstig, zij praalt niet, ze geeft
niet om de schone schijn en zoekt zichzelf niet. Zij laat
zich niet kwaad maken en rekent het kwade niet aan. Alles
verdraagt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles duldt zij. Dit is
de volmaakte liefde, Gods liefde.
Moge zij
jullie huwelijksliefde bezielen, wel wetende dat streven naar volmaaktheid goed
is, maar tegelijkertijd een ideaal is en blijft dat we als mens, met onze
beperkingen, nooit ten volle kunnen waarmaken. Het niet
volledig waarmaken van dit ideaal mag daarom ook niet tot moedeloosheid of
scrupules leiden, maar moet ons helpen beseffen dat wij maar mensen zijn, met
onze schaduwkanten en ons tekortschieten en dat wij de ander en God voor onze
onvolmaaktheden steeds om vergeving mogen en durven vragen. Gods
liefde verheugt zich niet over onrecht, maar vindt haar vreugde in de waarheid. Beste Nathalie en Geert, ik wens jullie van harte
een mooie toekomst toe, samen in liefde, waarheid en daardoor ook vreugde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten